با شکایت سازمان سینمایی/

 دست اندرکاران «یک خانواده محترم» به دادگاه احضار شدند/صدور حکم جلب تهیه کننده و کارگردان در صورت عدم حضور در دادسرا 

 دست اندرکاران فیلم سینمایی «یک خانواده محترم» برای دفاع از خود برای شکوائیه سازمان سینمایی کشور به دادسرای فرهنگ و رسانه احضار شدند و اگر در مدت یک هفت به دادسرا مراجعه نکنند حکم جلب آنها صادر خواهد شد.

سازمان سینمایی صبح روز سه‌شنبه 21 آذر ماه از محمد آفریده تهیه کننده و مسعود بخشی کارگردان فیلم سینمایی «یک خانواده محترم» به دلیل تخلف از قانون مجازات کسانی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز دارند، شکایت کرده بود.

سازمان سینمایی معتقد است «یک خانواده محترم» بدون پروانه ساخت و نمایش و بدون اطلاع وزارت ارشاد ساخته شده و در جشنواره‌ها به نمایش درآمده است. در حالی که هر فیلمی که در حد نسخه 35 میلیمتری است و قصد اکران عمومی دارد باید از وزارت ارشاد مجوز بگیرد. این فیلم شباهتی به تله فیلم‌هایی ندارد که صدا‌و‌سیما بدون نیاز به مجوز می‌سازد.

محمد آفریده؛ تهیه کننده «یک خانواده محترم» و مسعود بخشی کارگردان این فیلم ظرف یک هفته باید به دادسرای فرهنگ و رسانه مراجعه و در جهت تفهیم اتهام خود توضیح دهند اگر این فراد در این مدت اعلام شده به دادسرا مراجعه نکنند حکم جلب آنها از سوی مقامات قضایی صادر خواهد شد.

بابک حمیدیان، مهرداد صدیقیان، مهران احمدی، آهو خردمند، بهناز جعفری و مهرداد ضیایی از جمله بازیگران این فیلم هستند. 

«یک خانواده محترم» تولید مشترک ایران و فرانسه است و با حمایت و مشارکت مرکز سیما فیلم تهیه شده است. مراحل پیش تولید و تولید فیلم در ایران و توسط شرکت فیروزه‌ای فیلم و تمامی مراحل پس از تولید، توسط شرکت ج.ب.آ پروداکشن (JBA Production) فرانسه در اروپا به انجام رسیده است.

این فیلم که تا به حال اکران رسمی نشده، بنا به گفته محمد آفریده روایتگر داستانی جذاب و درامی خانوادگی است که با نگاهی به داستان هابیل و قابیل، در بستر اتفاقات و حوادث بعد از انقلاب مخصوصاً آزادی خرمشهر، به تصویر شرایط و دیدگاه‌های شخصیت‌های داستان، در حال حاضر می‌پردازد.-سینماپرس

 نوشته شده توسط علی بیدار در سه شنبه 91/10/19 و ساعت 12:7 عصر | نظرات دیگران()

فراستی: مخالفت با اکران برخی فیلم ها «شارلاتانیسم» است 

برنامه هفت در میزگرد شب گذشته خود به بررسی رابطه سینما و مخاطب عام پرداخت. 

میزگرد این هفته برنامه هفت با موضوع مهندسی سینما و ظرفیت و زوایای ارتباط مردم با سینما با حضور مسعودفراستی و حسین فرح بخش برگزار شد.

سینما بدون مخاطب عام سینما نیست

در ابتدای این میزگرد، مسعود فراستی منتقد سینما، گفت: سینما بدون مردم و بدون مخاطب عام سینما نیست. در واقع مخاطب یکی از 3 ضلع اصلی سینما است. نباید فراموش کرد که سینما تنها مدویم هنری و صنعتی است که نمی تواند منتظر بماند تا توسط مخاطب کشف شود، چرا که مخاطب بلافاصل با سینما در ارتباط بوده و اگر فیلمی در زمان اکران خود مخاطب نداشته باشد، می بازد، پس باید گفت، مخاطب عام برای سینما بسیار با اهمیت است.

حسین فرح بخش کارکرگردان و تهیه کننده سینما نیز، در پاسخ به سوال گبرلو در این رابطه که فیلم در دراز مدت می تواند مخاطب خود را داشته باشد، اظهار داشت: این نظر یک بحث انحرافی در سینما بوده و تجربه نشان داده که سینماگر فیلم می سازد که توسط مخاطب عام دیده شود. در حال حاضر در سینمای ایران تنها دو سینما ساخته می شود، اول سینمای اجتماعی است که اجازه ساخت آن در کشور داده نمی شود، دوم سینمای رویا پردازانه است که متاسفانه نوع رویا پردازی در سینمای ایران در مقایسه با سینمای جهان حرفی برای گفتن نداشته و هیچ ربطی به مردم ندارد.

مخالفت با اکران برخی فیلم ها نوعی «شارلاتانیسم» است

وی با اشاره به وقایع یک سال گذشته در اکران سینمای ایران، تصریح کرد: تجربه یک سال گذشته نسبت به مخالفت در برابر اکران برخی از فیلم ها تنها نوعی «شارلاتانیسم» بوده و وجه قانونی ندارد، سینمای ایران از زمان شروع مخالفت های این گروه، رو به تعطیلی رفته و متاسفانه مدیران ارشد سینما و هنر کشور نیز نسبت به این جریان عقب نشسته اند.

فراستی در تایید سخنان فرح بخش، ابراز داشت: متاسفانه سینمای امروز ما در ایران سینمایی خنثی است. این سینما یک سینمای شجاع نیست، چرا که نه مماس با مردم بوده و نه انتقادات درست سیاسی دارد. این در حالی است که برخی از دوستان که ادعای ارزشی بودن دارند، می گویند که سینمای خنثی می خواهند.

وی در ادامه در با اشاره به موانع ارتباط سینما با مردم، گفت: یکی از موانع ارتباط سینما با مردم، دولتی بودن آن است، سینمای دولتی برآمده از انقلاب زمان که خود را بین فیلم و مردم قرار می دهد، رابطه بین فیلم و مردم را از بین می برد. در واقع سینمای دولتی یک سینمای خنثی است و چنین سینمایی بی شک نمی تواند مروج اهداف دولت باشد، چرا که یک فیلمساز اگر می خواهد در راستای اهداف دولت خود فیلم بسازد، باید از دل بسازد، نه اینکه سفارش تولید فیلم را از سوی دولت دریافت کند. 

فرح بخش با اشاره برنامه توسعه اظهار داشت: در این برنامه صراحتا اعلام شده که نظارت های مزاحم باید از سینما حذف شود، اما یک مسئول اداره نظارت و ارزشیابی اعلام کرده که نظارت ها در سال جاری برای تولید فیلم افزایش پیدا کرده و من به شما قول خواهم داد، که سال آینده مخاطب عام تمایلی به حضور در سینما نخواهد داشت، چرا که فیلمی در خور سینما ساخته نخواهد شد.

قرار بود حمایت از تولید به حمایت از اکران تغییر کند

فراستی در ادامه ابراز داشت: سینمای دولتی در کشور مشکل دارد، در ابتدا قرار بر این بود که حمایت از تولید کاهش و حمایت از اکران افزایش یابد، چرا که در هنگام حمایت از تولید، فیلمساز پول خود را دریافت کرده و دیگر نگران جذب مخاطب در هنگام اکران فیلم نیست، به همین دلیل به راحتی می توان گفت که فیلمساز دغدغه سینما و در نهایت مخاطب را ندارد. در این هنگام نمی توان انتظار داشت که فیلم خوب توسط فیلمساز تولید شود. نباید فراموش کرد که سینماگر در پروسه تولید فیلم و مخاطب بوجود آمده و رشد می کندو اگر رابطه بین فیلمساز و مخاطب قطع شود، فیلمساز از بین می رود.

وی ادامه داد: ما مردم یا همان مخاطب عام را قبول داریم یا نداریم. نمی توان زمانی که به نفع ما است مخاطب را قبول داشته و زمانی که به نفع ما نیست نظر وی را قبول نکنیم. مخاطب تفریح و سرگرمی می خواهد و هنر بدون تفریح و سرگرمی معنا نخواهد داشت. در واقع هنر باید حرف خود را از پس سرگرمی بزند. فیلم باید خوب باشد تا بتواند مخاطب را سرگرم کند. متاسفانه در تعریف سینمای ما سرگرمی گم شده در حالی که سرگرمی اساس سینمای است. یک فیلم بعد از سرگرم بودن است که می تواند حرف خود را به مخاطب عام منتقل کند. در واقع تعامل میان مخاطب و فیلمساز، ذائقه مخاطب را بالا برده و سینماگر را به رشد می رساند.

در ادامه برنامه جهانگیر الماسی بازیگر و عضو شورای عالی سینما، به روی خط آمده و گفت: هرچند با برخی از صحبت های شما موافق هستم، اما می خواهم بدانم که اگر جای سینماهای ما تغییر کند، مخاطب همان مخاطب خواهد بود؟ سرگرمی با سینما است و نیازی نیست که دنبال آن باشیم. سینمای سرگرم کننده دو وجه سکس و خشونت را در بر دارد، که البته حسین فرح بخش در ابتدای سال جاری تجربه اکران یکی از این دو موضوع را داشته است. بهتر است کمی در رابطه با سینما، نوع نمایش فیلم ها و برخورد مردم با سینما بحث کنیم. اگر تنها به دنبال اقتصاد در سینما باشیم باید راه سینمای غرب را پیش بگیریم و در چنین شرایطی همیشه بر روی کلیشه های سینمایی باقی خواهیم ماند.

هنر بدون پول می میرد

حسین فرح بخش در پاسخ به الماسی اظهار داشت: اول اقتصاد و بعد فرهنگ. در واقع اگر پول نباشد، فرهنگ هم نخواهد بود. مخاطب به خوبی با سینما ارتباط برقرار می کند و باید به آن احترام گذاشت، این در حالی است که در جشنواره سی و ام فیلم فجر، یک فیلم مورد استقبال بالای مخاطبان قرار گرفت و بیشترین آمار را بدست آورد، اما همین فیلم توسط برخی از افراد بی ارزش خوانده شد و اجازه اکران به آن نمی دهند، چگونه می توان برای مخاطبی که یک فیلم را پسندیده تصمیم گرفت و فیلم منتخب مردم را اکران نکنند.

فراستی نیز ابراز داشت: این را باید به خاطر داشته باشیم، زمانی که حرف مخاطب به میان می آید نباید به دنبال سینمای مبتذل بود. در کشورهای صاحب صنعت سینما، از هر 10 فیلم تولید شده ممکن است که تنها 2 فیلم از آن هنری باشد. سینما ابزار نیست، بلکه سینما مدیوم بیانی عصر مدرن و بعد مدرن است. اگر فیلم قرار باشد که تنها بیان گر برخی از اندیشه ها باشد که تبدیل به بیانیه می شود نه فیلم. در واقع سینما اول با دل و بعد با سر مخاطب در ارتباط است. 

وی ادامه داد: متاسفانه ابتذال در سینمای ایران در فیلم فارسی، روشنفکری و فیلم های ارزشی اوج پیدا کرده و این برای سینمای ایران بسیار خطرناک است. تا زمانی که نتوانیم حرف درست را بزنیم، هرچقدر هم تلاش کنیم بی فایده خواهد بود.

فریبرز عرب نیا دومین هنرمندی بود که در این برنامه به روی خط آمده و گفت: متاسفانه هر چند وقت یک بار برخی از دوستان در سمت هایی قرار می گیرند و اصل سینما را مخدوش می کنند، در حال حاضر آنچه که در سینمای ایران فراموش شده، فرم است. در واقع فرم یک اصل بوده و توجه به آن سبب می شود که ابتذال در سینما رشد نکند.

فرح بخش در ادامه این میزگرد، اظهار داشت: بگیر و ببند، راه مبارزه با ابتذال در سینما نیست، در واقع این ابتذال خود باید از بین برود و تنها راه برای حل این مشکل سینمای بخش خصوصی است، چرا که این سینما با ارتباط مستقیم با مخاطب در نهایت راه خود را پیدا کرده و فیلم های خوب را تولید می کند. مخاطب خاص و سینمای خاص را نیز زمانی خواهیم داشت که سینما داشته باشیم. در واقع مخاطب خاص از دل مخاطب عامل خارج می شود.

 نوشته شده توسط علی بیدار در شنبه 91/10/16 و ساعت 2:4 عصر | نظرات دیگران()

عکس جدید: من مادر هستم

زلزله زدگان آذربایجان شرقی 

 نوشته شده توسط علی بیدار در سه شنبه 91/10/12 و ساعت 3:17 عصر | نظرات دیگران()

چند اظهار نظر از آنتونی هاپکینز در آستانه 74 سالگی

فردا 31 دسامبر آنتونی هاپکینز بازیگر بریتانیایی هالیوود که با بازی در نقش قاتل زنجیره ای در سه گانه «سکوت بره ها» به شهرت رسید، 74 ساله می شود.

فیلیپ آنتونی هاپکینز بازیگر بریتانیایی در 31 دسامبر 1937در ولز به دنیا آمد. وی در طول عمر هنری اش یک بار در سال  1991اسکار بهترین بازیگر بخاطر بازی در «سکوت بره‌ها» دریافت کرد. از دیگر دستاردهای وی در این عرصه دریافت جایزه گلدن گلوب در سال 2006برای یک عمر بازیگری است. هاپکینز که فردا 74 ساله می شود، امسال در نقش کارگردان مشهور سینما آلفرد هیچکاک به بازی پرداخت و بازی درخشانی از خود ارائه داد که انتظار می رود اسکار 2013 را برای این بازی به دست بیاورد. 
گزارش زیر بخش هایی از گفتگوهای معروف او در اظهار نظر نسبت به بازیگری و نقش هایش است.

درباره جایزه اسکار

*این جایزه برای من اهمیتی ندارد. مردم در رفتار خود با نامزدهای دریافت اسکار اغراق‌آمیز و تملق‌آمیز برخورد می‌کنند. این جایزه بیشتر یک رقابت در شهرت است تا یک جایزه واقعی سینمایی! هنرمندان و سینماگران هم رفتار چاپلوسانه ای در مقابل برگزارکنندگان اسکار دارند. من به هیچ‌وجه نمی‌توانم این‌گونه رفتارها را تحمل کنم!




درباره بازی در نقش هیچکاک

*خیلی خوشحالم که می‌شنوم بازی ام را معرکه توصیف می کنند. راستش را بگویم وقتی ساخت فیلم تمام شد خیلی می‌ترسیدم. با خودم می‌گفتم فرار کنم و بروم در قطب شمال زندگی کنم. نمی‌دانستم دقیقا نتیجه کار چه شده است. خودم فیلم را اولین بار چندی پیش دیدم، البته نه همراه تماشاگران و به نظرم کار خوبی شده است. دیگر احساس ناامنی نمی‌کنم و از کار راضی هستم.

درباره اینکه آیا هیچکاک از بازی او راضی ست؟

*به نظرم بله، چون حس می‌کنم وقتی دارید با یک استاد کار می‌کنید، با کارگردانی مثل او نیاز به بازی کردن ندارید. داستان جالبی شنیده‌ام درمورد یک بازیگر متداکتور که با هیچکاک کار می‌کرد و با هم کنار نیامدند. بازیگر هیچکاک را دوست نداشت چون اجازه نداشت بر بازی‌اش کنترل داشته باشد. بازیگر به دنبال انگیزه بود و هیچکاک هم به او می‌گفت وقتی صحنه را گرفتیم انگیزه پیدا می‌کنی. آنها با هم کنار نیامدند چون هیچکاک می‌گفت این دوربین است که بازیگر را هدایت می‌کند. هیچکاک معرکه بود. او می‌دانست باید مثلا از کدام زاویه نما را بگیرد تا اگر می‌خواهد بازیگری شبیه یک قاتل باشد، شبیه یک قاتل بشود!




درباره رویاهای یک بازیگر

*همه ما آدم ها رویاپردازی می کنیم و سینما وسیله ای است که این رویاها را به صورتی تصویری به نمایش می گذارد. من بازیگر هم این رویاها را بازی می کنم. هریک از ما براساس روحیه و خلق و خویی که داریم، رویا می بافیم. یک بازیگر این امکان را دارد که خالق این رویاها در یک دنیای به ظاهر واقعی باشد. من بازیگر فقط در رویاهایم نیست که می توانم تبدیل به هر کاراکتری که دوست دارم بشوم یا به مکان ها و زمان هایی سفر کنم که آرزوی آنها را داشته ام. بازیگر شدن کمک می کند تا یک روز هانیبال آدمخوار شوم و روز دیگر به دوران برده داری آمریکا بروم. بازیگری حتی مرا به کهکشان های دور هم می برد. به جز بازیگران، شما نمی توانید کس دیگری را پیدا کنید که اینچنین آزاد و بی پروا توانایی سفر در زمان، مکان و ذهن آدم های مختلف را داشته باشد.

درباره جریان سینما در زندگی

*وقتی فیلمی به پایان می رسد، هر کسی راهی خانه خودش می شود و این راه ها و مکان ها متفاوت هستند. در اینجا زندگی روی پرده سینما تمام و واقعیت زندگی روزمره آدم ها دوباره شروع می شود، ولی تمام بینندگان مشغول فکر کردن به قصه ای هستند که چند دقیقه قبل داخل سالن تاریک سینما دیده اند. درام ها تماشاچی را با زندگی واقعی آشتی می دهند و نکاتی را در مورد نحوه زندگی به آنها می آموزند.




درباره بازیگری غریزی

*خیلی وقت ها دانشجویان رشته بازیگری از من می پرسند چگونه وارد روح و روان کاراکترهای مورد نظر می شوم. جوابی که به آنها می دهم خیلی ساده است و آنها را متعجب می کند. به آنها می گویم شما نمی توانید چنین کاری کنید! چون همیشه این خود شما هستید که جلوی دوربین ظاهر شده و در قالب کاراکترهای مختلف می روید. بازیگری فقط یک پروسه آرامبخش است. شما باید به صورت غریزی به فیلمنامه اعتماد کنید و در ضمیر ناخودآگاه تان آن نقش را بپذیرید. شاید بتوانم بگویم بازیگری چیزی شبیه غریزه قدم زنی یا اتومبیلرانی است.





درباره دلیل بازیگر شدن

*دلیل خاصی نداشت که بازیگر شدم. نمی دانستم چه کار دیگری می توانم انجام دهم. ریچار برتن از همان شهری راهی دنیای بازیگری شد که من در آن زندگی می کردم. پس به خودم گفتم پا جای پای او بگذارم و بختم را امتحان کنم. فکر می کنم آدم خیلی خوش شانسی بودم که توانستم موفق بشوم!

درباره سه گانه قاتل زنجیره ای

*به نظر من«اژدهای سرخ»در بین سه فیلم موجود («هانیبال»، «سکوت بره ها» و «اژدهای سرخ») از همه بهتر است. «اژدهای سرخ» از دو فیلم دیگر جالب‌تر و ترسناک‌تر و وحشت انگیزتر است. به نظر من نکته جالب،شیوه ورود ویل گرایام به ذهن قاتل‌ است و همین‌طور پیگیری‌های پزشکی-قضایی‌ پلیس. پزشکی قانونی از موضوعات مورد علاقه من‌ است.



درباره علایقش در 74 سالگی

*از کودکی با هنر نقاشی آشنا شدم، زمانی که مادرم به روی دیوارهای اتاق خـواب من میکی ماس می‌کشید و به من نیز می‌آموخت. ضمن اینکه مرا با هنر نوازندگی پیانو آشناساخت. من در سال 2003‌ که با همسرم استلا آشنا شدم، با تشویق او برای خود یک استودیو نقاشی در خانه ام دایر کردم و کار نقاشی را جدی دنبال نمودم. بیشتر روی چشم ها کار کردم و آثارم در نقاط مختلف از لندن تا هاوایی به نمایش گذاشته شد و با قیمت های بالای 150‌ هزار دلار فروش رفت! البته من در پی پول تابلوها نیستم! وقتی به لوس آنجلس آمدم عاشق رنگها شدم و برای همیشه در این سرزمین ماندم. اینک من در هر فیلمی با ستاره ای همبازی میشوم اگر روحیات هماهنگی داشته باشیم اورا به خانه دعوت میکنم و یک تابلو به او هدیه می‌دهم!-سینماپرس

 نوشته شده توسط علی بیدار در دوشنبه 91/10/11 و ساعت 12:43 عصر | نظرات دیگران()

محسن تنابنده در جایگاه نظارت و ارزشیابی نشست: فیلم به لحاظ اندیشه مشکل دارد!

در حالی که تهیه‌کننده «آینه شمعدون» ادعا می‌کند هیچ مشکلی با بازیگران ندارد و با رفع توقیف فیلم گروه قبلی دوباره سر فیلمبرداری حاضر می‌شوند، محسن تنابنده یکی از بازیگران اصلی «آینه شمعدون» بازگشت خود به این پروژه را غیرممکن دانست در حالیکه خبرهای تایید نشده حاکی از آن بود که فیلمبرداری «آینه شمعدون» دوباره از سر گرفته شده است! 
در این میان صحبت‌های محسن تنابنده در توضیح دلایل ادامه ندادن همکاری در این فیلم کمی عجیب و غیرمنتظره است؛ آن هم در شرایطی که بخش‌هایی از فیلم با حضور او فیلمبرداری شده است. حالا تنابنده پس از توقف اجباری کار و پیوستن او و دو همکار دیگرش به سریال سیروس مقدم، در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر از مشکلات محتوایی فیلم حرف زده و ماجراهای اخلاقی و مالی با گروه را پیش کشیده و به این نتیجه رسیده که فیلم به لحاظ اندیشه مشکل دارد!

ظاهرا ادامه فیلم با فیلمنامه متفاوت از کار قبلی و با اصلاحات بسیار میسر است، تا جایی که حتی یکی از شخصیت‌های فیلم حذف شده است. در این میان خبرهایی درباره عدم حضور محسن تنابنده، احمد مهران‌فر و مهران احمدی موضوع را از آن چه بود پیچیده‌تر می‌کند.این سه بازیگر ظاهرا برای حضور در سریال تلویزیونی «پایتخت 2» که قرار است نوروز 92 پخش شود، قرار است از ادامه همکاری با «آینه شمعدون» انصراف دهند. سریال «پایتخت 2» در حال حاضر در شمال کشور در حال تصویربرداری است.

سه بازیگر از گروه جدید جدا شدند

 تصمیم جدا شدن این سه بازیگر از پروژه «آینه شمعدون» قطعا تاثیر زیادی در اتفاقات جدید این فیلم خواهد داشت. محسن تنابنده یکی از نقش‌های اصلی این پروژه به شمار می‌رفت که بعید است بدون حضور وی بتوان این کار را به اتمام رساند.
 در حالی که هنوز اصلا تکلیف ساخته شدن یا نشده شدن فیلم ادامه دارد، برخی رسانه‌ها از ارائه نسخه نیم ساعته این فیلم به دفتر جشنواره فیلم فجر برای بررسی از سوی هیات انتخاب خبر داده‌اند!
اما نکته جالب اینجاست که کمالی‌پور تهیه‌کننده فیلم همچنان اصرار دارد که این بازیگران قرارست با گروه همکاری کنند.
وی در گفتگو با مهر گفت: من عدم حضور این سه بازیگر را در پروژه «آینه شمعدون» تکذیب می‌کنم. ما با این دوستان توافق کردیم و حتی قرارست مهران احمدی از اواخر دی جلوی دوربین برود و محسن تنابنده و احمد مهران‌فر هم همینطور.

محسن تنابنده معتقد است که عوامل را فریب داده‌اند

اما محسن تنابنده بازیگر نقش اصلی این فیلم درباره ادامه همکاری خود امروز در گفتگویی عنوان کرد: من بیش از 2 ماه برای این پروژه وقت گذاشتم اما فیلمنامه دچار تغییر و تحولاتی شده است. آن‌ها با یک فیلمنامه مجوز ساخت گرفتند، با متن دیگری با ما قرارداد بستند و حالا فیلمنامه جدید هم دچار اصلاحات و تغیرات زیادی شده است.
سر فیلمبرداری من بار‌ها در صحنه‌هایی تاکید می‌کردم که این سکانس‌ها را فیلمبرداری نکنید غیرقابل پخش است. در صورتی که آن‌ها می‌گفتند ما برای همین متن پروانه ساخت گرفتیم. یکی از مشکلات من با گروه این بود که عوامل را به نوعی فریب دادند. این مشکلی است که گریبان من را در این پروژه گرفته است.

چک‌ها سر تاریخ پاس نمی‌شد

تنابنده درباره مشکلات مالی پیش آمده در این پروژه اشاره کرد: مشکل مالی فقط درباره من نیست. همه پروژه همین مشکل را با کمالی‌پور دارند. هیچ چکی سر تاریخ پاس نشده است. به عقیده من پرونده کمالی‌پور خیلی روشن است. از یک جایی به بعد به این نتیجه رسیدم که نباید با این پروژه همکاری کنم و آبرویم برایم اهمیت بیشتری داشت. من لزومی نمی‌بینم تحت هر شرایطی در جشنواره فجر فیلمی داشته باشم.

این بازیگر و نویسنده تاکید کرد: دوستانی به من می‌گویند بهتر است به دلیل سرمایه‌ای که وی گذاشته است، سر کار برگردید. ولی بحث سرمایه یک چیز است، بحث وقت گذاشتن هم بحث دیگری است. همچنین اینکه من باید از کار دیگرم زمان بگذارم آنهم برای یک فیلم که به اعتقادم ارزش هنری چندانی ندارد. من احساس خوبی ندارم.

 نوشته شده توسط علی بیدار در دوشنبه 91/10/11 و ساعت 12:18 عصر | نظرات دیگران()