سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
 
امروز: یکشنبه 103 آذر 18

تفاوت 30 میلیونی واژه ای بین بچه های ثروتمندان و تهیدستان تا سه سالگی

اشاره: این مقاله به زودی ترجمه شده و در اختیار مخاطبان قرار خواهد گرفت.

Quality of Words, Not Quantity, Is Crucial to Language Skills, Study Finds(1)

It has been nearly 20 years since a landmark education study found that by age 3, children from low-income families have heard 30 million fewer words than more affluent children, putting them at an educational disadvantage before they even began school. The findings led to increased calls for publicly funded prekindergarten programs and dozens of campaigns urging parents to get chatty with their children.

Now, a growing body of research is challenging the notion that merely exposing poor children to more language is enough to overcome the deficits they face. The quality of the communication between children and their parents and caregivers, the researchers say, is of much greater importance than the number of words a child hears.

A study presented on Thursday at a White House conference on “bridging the word gap” found that among 2-year-olds from low-income families, quality interactions involving words — the use of shared symbols (“Look, a dog!”); rituals (“Want a bottle after your bath?”); and conversational fluency (“Yes, that is a bus!”) — were a far better predictor of language skills at age 3 than any other factor, including the quantity of words a child heard.

“It’s not just about shoving words in,” said Kathryn Hirsh-Pasek, a professor of psychology at Temple University and lead author of the study. “It’s about having these fluid conversations around shared rituals and objects, like pretending to have morning coffee together or using the banana as a phone. That is the stuff from which language is made.”

In a related finding, published in April, researchers who observed 11- and 14-month-old children in their homes found that the prevalence of one-on-one interactions and frequent use of parentese — the slow, high-pitched voice commonly used for talking to babies — were reliable predictors of language ability at age 2. The total number of words had no correlation with future ability.

The idea that quality of communication matters when it comes to teaching children language is hardly new.

“Our field has been pretty consistent in recognizing all along that there has to be quality and quantity,” said Dr. Hirsh-Pasek. Even the 1995 study that introduced the notion of the 30-million-word gap, conducted by the University of Kansas psychologists Betty Hart and Todd R. Risley, found that parental tone, responsiveness and use of symbols affected a child’s I.Q. and vocabulary.

But this year’s studies are the first time researchers have compared the impact of word quantity with quality of communication. The findings, said Dr. Patricia K. Kuhl, a director of the Institute for Learning and Brain Sciences at the University of Washington and an author of the April study, suggest that advocates and educators should reconsider rallying cries like “close the word gap,” that may oversimplify the challenges facing poor children.

“I worry about these messages acting as though what parents ought to focus on is a word count, as though they need a Fitbit for words,” she said, referring to the wearable devices that tally steps.

The use of the word “gap” may be counterproductive, said Dr. Hirsh-Pasek. “When we talk about gaps, our natural tendency is to talk about filling them,” she said. “So we talk about the amount as if we’re putting words inside the empty head of a child.”

“But in the same way that you can’t drop the shingles and the siding for a house on the ground, you need to have the foundation there first if language isn’t going to just roll off the child’s back and become background noise.”

For the new study, Dr. Hirsh-Pasek and colleagues selected 60 low-income 3-year-olds with varying degrees of language proficiency from the National Institute of Child Health and Human Development Study of Early Child Care and Youth Development, a long-term, wide-ranging study of 1,300 children from birth to age 15. Other researchers reviewed video of those children at age 2 in play sessions with their parents. The researchers watching the video were unaware of how the children would later develop.

“We were able to ask whether those interactions held any clues accounting for the differences we saw at age 3,” said Dr. Hirsh-Pasek, who was an author of the long-term study. “It turned out we were able to account for a whole lot of the variability later on.”

Quality of communication accounted for 27 percent of the variation in expressive language skills one year later, she said. The results were not significantly changed when the researchers controlled for the parents’ educational level.

But those who urge parents to talk to their children more say that increased quantity of language inevitably leads to better quality.

“It’s not that one mother is saying ‘dog’ and the other is saying ‘dog, dog, dog," ” said Anne Fernald, a developmental psychologist at Stanford. “When you learn to talk more, you tend to speak in more diverse ways and elaborate more, and that helps the child’s cognitive development.

Dr. Fernald, author of a 2013 study that found a vocabulary gap between affluent and poor children as young as 18 months, is a scientific adviser to Providence Talks, a program in Providence, R.I., that outfits children with devices that record the number of words they hear each day.

“People emphasize the quantity because that’s what you can measure,” she said. But she noted that the program also sent counselors into children’s homes to more closely evaluate their exposure to language and teach parents how best to communicate with children.

Still, Ann O’Leary, director of Too Small to Fail, a joint effort of the nonprofit Next Generation and the Bill, Hillary & Chelsea Clinton Foundation that focuses on closing the word gap, acknowledged that messages to parents could do more to emphasize quality.

“When we’re doing these campaigns to close the word gap, they do capture the imagination, they do get people understanding that we do need to do a lot more talking,” she said. “But we also need to be more mindful that part of what we need to do is model what that talking looks like.”

1) این مقاله در روزنامه نیویورک تایمز در مورخه 17 اکتبر 2014 منتشر شده است و به زودی ترجمه شده و در اختیار مخاطبان گرامی قرار خواهد گرفت.   


 نوشته شده توسط علی بیدار در چهارشنبه 93/7/30 و ساعت 12:34 عصر | نظرات دیگران()

در ستایش مرگ 

No one wants to die. Even people who want to go to heaven don"t want to die to get there. And yet death is the destination we all share. No one has ever escaped it. And that is as it should be, because Death is very likely the single best invention of Life. It is Life"s change agent. It clears out the old to make way for the new.

Steve Jobs

 

هیچ کس نمی خواهد بمیرد. حتی کسانی که می خواهند به بهشت بروند نمی خواهند بمیرند تا به آنجا دست یابند. با این حال مرگ مقصدی است که همه ما در آن سهیم هستیم. هیچ کس تا به حال از آن خلاصی نداشته است. و مرگ همانگونه است که بایستی باشد زیرا که به احتمال زیاد مرگ بهترین اختراع زندگی است. آن(مرگ) مأمور تغییر زندگی است. مرگ، کهنه ها را می زداید تا راه را برای نو بسازد.

استیو جابز


 نوشته شده توسط علی بیدار در سه شنبه 93/7/15 و ساعت 5:11 عصر | نظرات دیگران()

The way of real and honest people

The Way of the Samurai is found in death. Meditation on inevitable death should be performed daily. Every day when one"s body and mind are at peace, one should meditate upon being ripped apart by arrows, rifles, spears and swords, being carried away by surging waves, being thrown into the midst of a great fire, being struck by lightning, being shaken to death by a great earthquake, falling from thousand-foot cliffs, dying of disease or committing seppuku at the death of one"s master. And every day without fail one should consider himself as dead. This is the substance of the way of the samurai.

 


 نوشته شده توسط علی بیدار در یکشنبه 93/4/29 و ساعت 12:28 صبح | نظرات دیگران()

نه سینمایی؛ نه ادبی؛ مطلب مان فوتبالی است!

برزیل باخت/آتش آه مردم برزیل در دامن فوتبال افتاد!

مصطفی علیمردانی

دیشب برزیل با بی آبرویی تمام باخت. در دو بازی آخر 10 گل خورد و با این باخت سنگین با اینکه میزبان بود نتوانست مقام سومی جهان را نیز کسب کند!

به این رویداد می توان چند گونه نگاه کرد؛ تیم ملی برزیل آن تیم همیشگی نبود و بازیکنانش نتوانستند بدرخشند.

برزیل تمام تلاش خود را کرد ولی رقبا قوی بودند و تیم برزیل را فتیله پیچ کردند.

برزیل خوب کار نکرد و در واقع نتوانست خوب بازی کند ولی رقبا هم ضعیف نبودند و در این سال ها سطح فوتبال خود را بالا کشیده اند.

آه مردم دردمند و فقیر برزیل دامن دولت برزیل و فوتبال شان را گرفت. دولت برزیل با مالیات های مردم فقیر میلیاردها دلار برای ساخت ورزشگاه ها و زیرساخت های برگزاری جام جهانی 2014 صرف کرد و می خواست توانمندیهای خود را به رخ جهانیان بکشد ولی مگر آه دردمندان سوی گردون نخواهد شد! دولت برزیل می خواست توانمندی های خود را با برگزاری این جام به نمایش بگذارد و در این برگزاری نظر اکثریت مردم را نادیده گرفته بود و همین باعث افتضاح شد. حال که امروز و فردا بازی ها به پایان می رسند و تب فوتبال فروکش کند آنچه برای مردم برزیل باقی خواهد ماند قرض هایی است که دولت به بار آورده و حتی دست شان از ماده مخدری به نام اول شدن برزیل در جام جهانی نیز کوتاه است تا با استعمال آن در عالم هپروت سیر کنند.

شاید هم مجموعه ای از عوامل در باخت فضاحت بار تیم برزیل دخیل بوند! شاید!

سؤوالی که ممکن است برای خیلی ها پیش بیاید این است که آیا دولت برزیل تمام مشکلات داخلی برزیل را حل کرده بود و همه چیز گل و بلبل بود و همین برگزاری جام جهانی را کم داشت؟


 نوشته شده توسط علی بیدار در یکشنبه 93/4/22 و ساعت 5:33 عصر | نظرات دیگران()

نامه خواندنی نویسنده معروف به شاگردان یک مدرسه

کورت وونه‌گات

هشت سال پیش عده‌ای از دانش‌آموزان یک دبیرستان شروع به ارسال درخواستهایی برای نویسندگان مورد علاقه‌شان کردند تا بلکه بتوانند آنها را ملاقات کنند.

کورت وونه‌گات نویسنده آمریکایی تنها نویسنده‌ای بود که به درخواست آنها پاسخ داد. البته این نویسنده مطرح بخاطر کهولت سن و شرایط نامساعد جسمی نتوانست به دیدار این بچه ها برود اما در عوض پاسخی خواندنی و جذاب به نامه ی این بچه ها داد که با استقبال زیادی در رسانه های مهم و شبکه های اجتماعی مواجه شد.و اینهم متن این نامه:

بچه های عزیز دبیرستان خاویر
و خانم لوک وود [معلم] و شاگردانش

از نامه دوستانه شما بسیار ممنونم

شما دقیقا میدانیدکه چطور یک پیرمرد زهوار درفته ی عتیقه را که یک پایش لب گور است, سرکیف بیاورید، من در حال حاضر خیلی در انظار عمومی ظاهر نمیشوم. آخر میدانید من الان شبیه یک سوسمار بزرگ و ترسناک شده ام.

چیزی که من میتوانم به شما بگویم,خیلی طولانی نیست. درواقع منظورم ترکیب شوخ طبعانه و سرخوشانه ای از این چیزهاست:

تمرین کنید یک هنری را یاد بگیرید.هرچیزی! موسیقی, آواز، رقصیدن، نقاشی، شعر، مجسمه سازی!

مهم نیست که کارتان خوب باشد یا بد! مهم نیست توی آن پولی عایدتان بشود یا اسمی در کنید. بلکه آنچه اهمین دارد کشف چیزیست که درون شماست! تا بتوانید [براساس آن] روحتان را پرورش دهید.

جدی میگویم!

منظور من اینست. همین حالا یک هنری را انتخاب کنید و در اوقات فراغتتان به یادگرفتن آن بپردازید.

یک عکس خوب یا اصلا مسخره از خانم لوک وود (معلمتان) بکشید و به او هدید بدهد.

بعد از مدرسه و توی خانه تان برقصید و آواز بخوانید! و هنرتان را به بقیه نشان بدهید.

توی ظرف پوره ی سیب زمینی عکس یک صورت را بکشید، وانمود کنید که دراکولا هستید!

حالا یک تکلیف برای امشبتان میدهم و امیدوارم اگر آن را انجام ندید پدرتان را دربیاورد:

یک شعر شش خطی بنویسید

در باره ی هرچیزی

بشرط اینکه قافیه داشته باشد. تنیس بدون تور اصلا عادلانه نیست.
من مطمئنم که شما بخوبی از عهده این کار برمیآیید. انجامش بدید

اما به کسی نگویید که درحال انجام چکاری هستید. شعرتان را به کسی نشان ندهید! برای هیچکس هم آن را نخوانید. حتی برای دوست دختر یا پدر و مادرتان یا هر کس دیگری! حتی خانم لوک وود (معلمتان)

[در مرحله بعد] آن را پاره کنید! ریز ریزش کنید. هرتکه اش را توی سطلهای زباله ی جدا و دور از هم بیاندازید! [و این کار را هی تکرار کنید]

[در نهایت] شما به جایزه ای باشکوه برای شعری که سرودید دست خواهید یافت.

شما یک تحول را تجربه میکنید [و] چیزهای بیشتری درمورد درونیات خودتان خواهید فهمید! و در نهایت روحتان به تکامل خواهد رسید!

خدا نگهدارتان
کورت وونه گات
    
***
منبع: هافینگتون پست/ ترجمه: محمد تاج احمدی


 نوشته شده توسط علی بیدار در دوشنبه 93/3/5 و ساعت 1:39 عصر | نظرات دیگران()
<      1   2   3   4   5   >>   >
درباره خودم
آمار وبلاگ
بازدید امروز: 2230
بازدید دیروز: 7707
مجموع بازدیدها: 379448
جستجو در صفحه

خبر نامه