سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
 
امروز: سه شنبه 103 آذر 20

 

مقاله "چرا ما آنلاین اینقدر گستاخ هستیم؟"ترجمه شد و در اختیار مخاطبان گرامی قرار گرفت. این مقاله در "وال استریت ژورنال" چاپ شده است. لینک ترجمه در آخر همین مطلب.

Why We Are So Rude Online?

Online Browsing Lowers Self-Control and Is Linked To Higher Debt, Weight

By

Elizabeth Bernstein

 

Jennifer Bristol recently lost one of her oldest friends—thanks to a Facebook fight about pit bulls.

The trouble started when she posted a newspaper article asserting that pit bulls were the most dangerous type of dog in New York City last year. "Please share thoughts… 833 incidents with pitties," wrote Ms. Bristol, a 40-year-old publicist and animal-welfare advocate in Manhattan.

A recent study looks at rates of overweight and credit-card debt among heavy users of Facebook and concludes this group tends to have less impulse control. Elizabeth Bernstein has details on The News Hub. (Photo: Agence France-Presse/Getty Images)

Her friends, many of whom also work in the animal-welfare world, quickly weighed in. One noted that "pit bull" isn"t a single official breed; another said "irresponsible ownership" is often involved when dogs turn violent. Black Labs may actually bite more, someone else offered.

 

Then a childhood pal of Ms. Bristol piped up with this: "Take it from an ER doctor… In 15 years of doing this I have yet to see a golden retriever bite that had to go to the operating room or killed its target."

That unleashed a torrent. One person demanded to see the doctor"s "scientific research." Another accused him of not bothering to confirm whether his patients were actually bitten by pit bulls. Someone else suggested he should "venture out of the ER" to see what was really going on.

"It was ridiculous," says Ms. Bristol, who stayed out of the fight. Her old buddy, the ER doctor, unfriended her the next morning. That was eight months ago. She hasn"t heard from him since.

Why are we so nasty to each other online? Whether on Facebook, Twitter, message boards or websites, we say things to each other that we would never say face to face. Shouldn"t we know better by now?

Anonymity is a powerful force. Hiding behind a fake screen name makes us feel invincible, as well as invisible. Never mind that, on many websites, we"re not as anonymous as we think—and we"re not anonymous at all on Facebook. Even when we reveal our real identities, we still misbehave.

According to soon-to-be-published research from professors at Columbia University and the University of Pittsburgh, browsing Facebook lowers our self control. The effect is most pronounced with people whose Facebook networks were made up of close friends, the researchers say.

Most of us present an enhanced image of ourselves on Facebook. This positive image—and the encouragement we get, in the form of "likes"—boosts our self-esteem. And when we have an inflated sense of self, we tend to exhibit poor self-control.

"Think of it as a licensing effect: You feel good about yourself so you feel a sense of entitlement," says Keith Wilcox, assistant professor of marketing at Columbia Business School and co-author of the study. "And you want to protect that enhanced view, which might be why people are lashing out so strongly at others who don"t share their opinions." These types of behavior—poor self control, inflated sense of self—"are often displayed by people impaired by alcohol," he adds.

The researchers conducted a series of five studies. In one, they asked 541 Facebook users how much time they spent on the site and how many close friends they had in their Facebook networks. They also asked about their offline lives, including questions about their debt and credit-card usage, their weight and eating habits and how much time they spent socializing in person each week.

People who spent more time online and who had a high percentage of close ties in their network were more likely to engage in binge eating and to have a greater body mass index, as well as to have more credit-card debt and a lower credit score, the research found. Another study found that people who browsed Facebook for five minutes and had strong network ties were more likely to choose a chocolate-chip cookie than a granola bar as a snack.

In a third study, the professors gave participants a set of anagrams that were impossible to solve, as well as timed IQ tests, then measured how long it took them to give up trying to solve the problems. They found people who spent more time on Facebook were more likely to give up on difficult tasks more quickly. A Facebook spokesman declined to comment.

Why are we often so aggressive online? Consider this recent post to this column"s Facebook page, from someone I don"t know: "Why should I even bother writing you? You won"t respond."

We"re less inhibited online because we don"t have to see the reaction of the person we"re addressing, says Sherry Turkle, psychologist and Massachusetts Institute of Technology professor of the social studies of science and technology. Because it"s harder to see and focus on what we have in common, we tend to dehumanize each other, she says.

Astoundingly, Dr. Turkle says, many people still forget that they"re speaking out loud when they communicate online. Especially when posting from a smartphone, "you are publishing but you don"t feel like you are," she says. "So what if you say "I hate you" on this tiny little thing? It"s like a toy. It doesn"t feel consequential."

And for Facebook, its very name is part of the problem. "It promises us a face and a place where we are going to have friends," says Dr. Turkle, author of the book "Alone Together: Why We Expect More from Technology and Less from Each Other." "If you get something hurtful there, you"re not prepared. You feel doubly affronted, so you strike back."

It"s high season for online bickering about politics, as Chip Bolcik well knows. Mr. Bolcik, 54, a TV announcer and registered Independent from Thousand Oaks, Calif., likes to pose political questions on his Facebook page. "I am very interested in how people think who have different views than mine," he says. "And sometimes I will write a provocative question for the entertainment purpose of watching people yell at each other."

Over the past few months, Mr. Bolcik lost two real-life friends because of online political spats. The first friend got mad at him after he posted a status update asking people to debate whether Mormons are Christians. ("You are so off base you don"t know what you are talking about," she wrote on his page, followed later by: "You"re an idiot.") Mr. Bolcik blocked her from his page. "I will allow free discussion until you irritate me," he says. Sometimes, he erases entire conversation threads.

The second friendship ended even more abruptly, after one of Mr. Bolcik"s old friends offended several of his Facebook friends, as well as Mr. Bolcik himself, by repeatedly posting his views. "He was spouting about politics, rather than discussing," Mr. Bolcik says. Mr. Bolcik wrote his friend and told him he was going to block him from the page if he didn"t pipe down. In response, his friend told him off using vulgar language and unfriended him. "I was pretty upset," Mr. Bolcik says.

Still, he sometimes can"t restrain himself from fanning the flames. When a political discussion thread becomes heated and he doesn"t like the way it is going—"right or left," he says—he privately messages one of his "attack dog" friends and suggests he or she join the discussion. "I will say, "Gee, this discussion doesn"t seem right to me, what do you think?" " he says. "Then they will go on there and berate the person who is upsetting me, and I will look like the good guy."

 

http://www.wsj.com/articles/SB10000872396390444592404578030351784405148

ترجمه شد. شما می توانید به لینک‌های زیر مراجعه کنید:

لینک مطلب در سایت انسان شناسی و فرهنگ: چرا ما آنلاین(بر خط) اینقدر گستاخ هستیم؟

لینک مطلب در وبلاگ سینما، ادبیات و مطالعات فرهنگی(سیلوراسکرین): چرا ما آنلاین(بر خط) اینقدر گستاخ هستیم؟

لینک مطلب به زبان انگلیسی در سایت وال‌استرست ژورنال: Why We Are So Rude Online?


 نوشته شده توسط علی بیدار در یکشنبه 94/4/7 و ساعت 12:15 صبح | نظرات دیگران()

برنامه "هفت" آنتن صدم درصدی ها شده است

امیر آقایی: آقای گبرلو، آنتن دست شماست!

مصطفی علیمردانی

آن چه نگارنده را بر آن داشت تا چیزکی درباره برنامه هفت و حرفهای مطرح شده در آن برنامه بنویسد حرف زدن یک بازیگر از طرف 80 و شاید هم 90 میلیون نفر ایرانی است. شریفی نیا معتقد است که الان دغدغه جامعه ما ازدواج موقت است و این دغدغه که گلوی ملت را به سختی می فشارد هر چه زودتر باید مرتفع شود.

 

محمدرضا شریفی نیا همراه با قربان محمدپور کارگردان فیلم "آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند" با حضور در برنامه هفت مورخه 7 آذر در گفتگو با مجری برنامه گبرلو گفت: موضوعش (موضوع فیلم) موضوع جامعه است و بحث تربیتی و خانواده است. ما در این فیلم، تبلیغ صیغه نکرده ایم و فیلم موضوعش درباره دروغی است که مرد به زن می‌گوید. بحث ما در مورد چندزنی نیست بلکه روی دروغ گفتن همسر تمرکز کرده ایم.(1)

 

شریفی نیا افزود: فیلم درجهت تحکیم خانواده است. به نظرم بحث صیغه نیاز به آسیب شناسی در جامعه دارد. به نظرم فیلم حرف دارد گرچه موقعیتش کمدی و مفرح هم هست.

وی تأکید داشت: در "آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند" فیلمی هم که ما کار کردیم سینمای اجتماعی است. (1)

 

همچنین قربان محمدپور، کارگردان فیلم در حال اکران "آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند" در ادامه برنامه گفت: به نظرم استقبال مردم خستگی را هم از تن من بیرون کرد. به نظرم در جامعه زن سالار و تک همسر ما بحث صیغه و ازدواج موقت مطرح و فرهنگ نشده است. باید ریزتر در موردش حرف زد. به نظرم فیلم ما در جهت تحکیم خانواده است و شخصیتهایش هم قابل لمس. (1)

 

محمدی در خصوص موضوع فیلم خود گفت: موضوع این فیلم که به ازدواج موقت پرداخته به گونه ای است که بسیاری از کسانی که به سراغ آن رفته اند موجب فروپاشی خانواده ها شده اند. این موضوع از جمله مواردی است که روحانیت در آن به خوبی ریز شده و بدان پرداخته است . در جامعه ما زمانی که بحث تک همسری و زن سالاری مطرح می شود نیز ازدواج موقت پذیرفته شده نیست و از دیگر سو نیز ما می دانیم که وضعیت جسمی مردان با زنان متفاوت است و در صورتی که جامعه ما در چنین موضوعاتی دقیق شود و بدان بپردازد نیز همچون بسیاری از کشورها بحث چند همسری تبدیل به فرهنگ می شود. (2)

 

محمدرضا شریفی نیا گفت: فیلم آنچه مردان درباره زنان نمی دانند متعلق به سینمای اجتماعی است که بخشی از مشکلات جامعه ما درون آن منعکس می شود که این می تواند گاه کمدی، گاه رئال و گاه فانتزی باشد که در خصوص این فیلم کمدی بوده است. سینمای اصغر فرهادی نیز یک سینمای اجتماعی است که نه از سانسور بهره گرفته است و مردم نیز با آن ارتباط برقرار کرده اند. در هر حال چنین موضوعاتی، موضوعات درگیر جامعه ما است و ما نیز برای گروه های مختلف فیلم می سازیم.(2)

 

اما پس از پایان گفتگو با عوامل فیلم آنچه مردان درباره زنان نمی دانند در بخش دیگری از برنامه امیر آقایی؛ بازیگر سینما و تلویزیون روی خط هفت حاضر شد و در صحبت هایی به نقد برخی گفته ها پرداخت.(2)

 

آن چه نگارنده را بر آن داشت تا چیزکی در این خصوص بنویسد حرف زدن یک بازیگر از طرف 80 و شاید هم 90 میلیون نفر ایرانی است. شریفی نیا معتقد است که الان دغدغه ملت ما ازدواج موقت است و این دغدغه که گلوی ملت را به سختی می فشارد هر چه زودتر باید مرتفع شود. البته حرف زدن صرف، اشکالی ندارد و همه آزاد هستند حرف بزنند. می توانند بروند هر جا که تریبون داشتند هزینه کنند و به دنبال رفع دغدغه ملت! خیالی خود باشند ولی فکر نمی کنم جز معدودی از مردم که ممکن است تعدادشان به صدم درصد هم نرسند بقیه چند ده میلیون آدم ایرانی دغدغه صیغه موقت داشته باشند آن هم از نوع چند زنه بودن.

 

تا جایی که من اطلاع دارم و به همان اندازه که ایشان از اخبار مطلع هستند بنده نیز اطلاع دارم هیچگاه ندیدم که جز مرفهین _ که شما باید بگویید چند در صد از جامعه مان را تشکیل می دهند؟ _ این چند ده میلیون ایرانی که بیکاری، اعتیاد، افسردگی و ... چنین دغدغه ای داشته باشند؟! آیا اکثریت مردم ایران در این اوضاع تنها مشکلشان صیغه و چند همسری است؟ چند درصد از افراد جامعه حال حاضر ما دغدغه شان صیغه موقت و تبعات آن است؟ آیا این آن بینش و بصیرت فرهنگی است که بعضی از هنرمندان! به دوش می کشند؟ یعنی جوانی که جسم و روح و عقل سالم دارد و به واسطه این معیارها تحصیلات نیز دارد مهمترین و تنهاترین دغدغه اش صیغه موقت و تبعات احتمالی آن است؟

 

از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که مدعی رسانه ملی است این امر بسیار زشت است که با پول بیت المال دغدغه آقایان شریفی نیا و شرکا را مرتفع کنند. چرا آنتن بیت المال باید در اختیار چنین افرادی قرار بگیرید؟

اگر این شبکه از پول بیت المال اداره نمی شد خیلی ناراحت نمی شدم چرا که می گفتم نظرات عده ای است که مهمترین دغدغه و رسالت شان در حال حاضر صیغه موقت و تبعات احتمالی اش است ولی این برنامه از پول من و شما و آن کپرنشین ساخته می شود و هیچ کس حق ندارد برای بیان دغدغه ها و نظرات شخصی خود و شرکایش از جیب 80 میلیون نفر و شاید هم بیشتر خرج کند. این نه تنها مسلمانی نیست که حتی انسانی و عادلانه نیز نیست.

 

من در مقایسه با آقایان شریفی نیا و شرکا آدم ناشناسی هستم و شاید به واسطه همین ناشناسی از نظر آقایان مهملات به هم ببافم ولی همانطور که امیر آقایی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در تماس تلفنی همان شب با برنامه هفته به جناب گبرلو گفت که "آنتن دست شماست آقای گبرلو"؛ بله، آنتن فعلا دست گبرلو است و نه من و شما. آیا این آنتن در اختیار همگان است؟ امیدواریم رییس صدا و سیما این موضوع را پیگیری کنند اگر هم نکردند ملت خودشان به روش متمدنانه پاسخ دهند و با خاموش کردن شبکه سه به هنگام پخش برنامه هفت نشان دهند که جزو آن چند صدم درصد نیستند و دغدغه های مهمتری دارند.

 

در پوشش رسانه ای این اتفاق که یکی  از نکات جالب و مبهم عدم پوشش حرف های امیر آقایی از سوی رسانه هاست. هر چند خبرگزاری فارس صرفاً با اشاره ضمنی و آوردن کلمه انتقاد آقایی از برنامه به سرعت رد شده است.

 

محمدرضا شریفی نیا در پایان گفتگو گفت: باید فیلمی بسازیم که مردم بگویند دست شما درد نکند. (1)

مردم صدم درصدی: دست شما درد نکند.

مردم 99/99 درصدی: گبرلو(صدا و سیما) دست شما درد نکند!!

------------------------------------

1) خبرگزاری نسیم

2) خبرگزاری فارس


 نوشته شده توسط علی بیدار در دوشنبه 93/9/10 و ساعت 4:14 عصر | نظرات دیگران()

 

نصرنیوز منتشر کردفاصله 30 میلیون واژه ای میان کودکان فقرا و ثروتمندان

مطالعات نشان می دهد که کیفیت کلمات(واژه ها) و نه کمیت آنها، برای مهارت های زبان حیاتی است(*)

فاصله 30 میلیون واژه ای در میان کودکان فقرا و ثروتمندان تا سه سالگی

مترجم: مصطفی علیمردانی

تقریبا بیست سالی می شود که پژوهشی برجسته نشان داد که تا سن سه سالگی کودکان خانواده های کم درآمد 30 میلیون کلمه(واژه) کمتر از کودکان خانواده های مرفه شنیده اند و همین امر آنها را حتی پیش از آنکه مدرسه را شروع کنند در وضعیت نامساعد آموزشی قرار می دهد. این یافته ها منجر به افزایش تقاضا برای تأمین بودجه برنامه های پیش دبستانی و چندین کمپینی(پیکاری) شد که از والدین می خواست با کودکان خود بیشتر حرف بزنند.

 

اکنون، مجموعه بزرگی از تحقیقات آن عقیده ای را که صرفا کودکان فقیر را در معرض زبان بیشتر قرار می داد به چالش می طلبد؛ عقیده ای که در آن می پنداشتند که در معرض زبان قرار دادن کودکان فقیر برای غلبه بر کمبودهایی که این کودکان با آنها روبرو می شوند کافی است. این تحقیقات بیان می کند که کیفیت ارتباطات بین کودکان و والدین و مراقبین آنها بسیار مهمتر از تعداد کلماتی است که یک کودک می شنود.

 

شکاف واژه ای بین کودکان فقیر و ثروتمند

 

بر اساس یافته های پژوهشی که(در اکتبر 2014) در کنفرانس "پل زدن بر شکاف واژه ای"{پر کردن شکاف واژه ای} در کاخ سفید ارایه شد اعلام شد که مابین  کودکان دوساله از خانواده های کم درآمد، کیفیت واژه های مربوط به تعاملات – استفاده از سمبل های مشترک("نگاه کن، یک سگ")؛ آیینی ("بعد از حمامت، یک شیشه{شیر و ...} می خوایی")؛ و فصاحت مکالمه ای ("بله، آن یک اتوبوس است!") بسیار بهتر پیش بینی کننده مهارت های زبانی در سن سه سالگی از هر فاکتور دیگری بود که شامل کمیت واژه هایی می شد که یک کودک شنیده بود.

 

کاترین هیرش-پاسک(Hirsh-Pasek)، استاد روانشناسی در دانشگاه تمپل(Temple) و نویسنده اصلی این تحقیقات گفت: "این (موضوع) فقط درباره چپاندن لغات (در مغز) نیست. این (موضوع) درباره داشتن مکالمات روان پیرامون آیین ها و مقصود های مشترکی مثل وانمود کردن به خوردن قهوه صبحانه با هم و یا استفاده از موز به عنوان تلفن است. این از آن موادی است که زبان از آن ساخته می شود."

 

در یک تحقیق مرتبط، که در آوریل 2014 منتشر شد، محققان که کودکان 11 الی 14 ماهه را در خانه هایشان مورد مشاهده قرار داده بودند دریافتند که رواج تعاملات دو نفره و استفاده مکرر والدین _ صدای آرام و زیر که معمولا برای صحبت کردن با کودکان مورد استفاده قرار می گیرد – پیش بینی کننده های مطمئنی از توانایی زبانی در دو سالگی بودند. تعداد کل واژه ها با توانایی آینده همبستگی نداشت.

 

این ایده که کیفیت تعامل در زمان آموزش زبان به کودکان اهمیت دارد موضوع به ندرت جدیدی است.

 

دکتر هیرش-پاسک گفت: ما از همان آغاز از این امر بدون هیچ تناقضی مطلع بودیم که بایستی کیفیت و کمیت وجود داشته باشد." حتی تحقیق سال 1995 (که به وسیله بتی هارت(Betty Hart) و تاد آر. ریسلی(Todd R. Risley)، دو تن از روانشناسان دانشگاه کانزاس انجام شد) که نظریه و ایده شکاف 30 میلیون لغتی(واژه ای) را معرفی کرد نشان داد که تُن صدای والدین، پاسخگو بودن و استفاده از سمبل ها روی هوش و واژگان یک کودک تأثیر می گذارد.

 

اما مطالعات و تحقیقات امسال اولین باری است که محققان تأثیر کمیت واژه را با کیفیت تعامل و ارتباط مقایسه کرده اند. دکتر پاتریشیا کی کُهل(Dr. Patricia K. Kuhl)، مدیر انستیو یادگیری و علوم مغزی دانشگاه واشینگتن و نویسنده پژوهش آوریل گفت: این یافته ها به آموزگاران این پیشنهاد را می دهد که بایستی در خصوص فراخوان هایی مثل " شکاف لغات را پایان دهید" تجدیدنظر کنند چرا که چالش هایی را که کودکان فقیر با آنها روبرو هستند را ممکن است بیش از حد ساده گرفته باشند.

 

او با اشاراه به توصیه های قابل اجرا گفت: من نگران این پیام ها هستم پیام هایی که از والدین می خواهد روی شمارگان واژه ها تمرکز کنند.

دکتر هیرش-پاسک گفت: استفاده از لغت GAP(شکاف، درز) ممکن است دارای نتایج زیانبخش باشد. موقعی که درباره شکاف ها حرف می زنیم گرایش طبیعی ما صحبت کردن درباره پر کردن آنهاست. بنابراین ما درباره میزان و تعداد صحبت می کنیم  درست مثل اینکه ما داریم واژه ها را داخل سر خالی یک کودک می گذاریم.

 

اما درست همانطور که برای داشتن خانه صرفا ریختن آجر و مصالح دیگر روی هم کافی نیست بلکه بایستی پایه و پی برای خانه بسازید یادگیری زبان نیز اساس و پایه خود را دارد اگر قرار نیست زبان و کلمات یک صدای پس زمینه باشد.**

 

برای پژوهش جدید، دکتر هیرش_پاسک و همکارانش 60 کودک سه ساله از خانوادهای کم درآمد را انتخاب کردند که درجات متفاوتی از مهارت در زبان را داشتند. این کودکان از انیستیتو ملی سلامت کودک و پژوهش توسعه انسانی مراقبت زودهنگام کودک و توسعه جوانان انتخاب شدند که مطالعه درازمدت و گسترده ای را بر روی 1300 کودک از هنگام تولد تا 15 سالگی بر عهده داشت. محققان دیگری فیلم ویدیویی آن کودکان در سن دو سالگی در جلسات بازی با والدین شان را مورد بررسی قرار دادند. محققانی که این فیلم را تماشا کرده بودند از چگونگی بزرگ شدن این کودکان در زمان های بعد، بی اطلاع بودند.

 

دکتر هیرش-پاسک، نویسنده  این پژوهش درازمدت گفت: ما قادر شدیم این سؤال را بپرسیم که آیا این تعاملات هیچ سرنخی را داراست که پاسخگوی تفاوت هایی باشد که ما در سه سالگی دیدیم. معلوم شد که قادریم برای کل تغییرپذیری بعد از آن پاسخگو باشیم.

 

وی گفت: کیفیت ارتباطات برای 27 درصد از تنوع در مهارتهای بیانی زبان یک سال بعد توجیه می شد. نتایج به طور قابل توجهی تغییر کرد زمانی که محققان سطح سواد یا آموزشی والدین را کنترل کردند.

اما کسانی که والدین را ملزم می کنند تا با کودکانشان بیشتر صحبت کنند اظهار می دارند که افزایش کمیت زبان به طور گریزناپذیری منجر به بهتر شدن کیفیت می شود.

آنه فرنالد(Anne Fernald)، روانشناسی تکاملی در دانشگاه استنفورد(Stanford) گفت: موضوع این نیست که یک مادر می گوید "سگ" و مادر دیگری می گوید "سگ، سگ، سگ،". زمانی که شما یاد می گیرید تا بیشتر صحبت کنید، شما تمایل دارید که به طرق متنوع و مفصل تر صحبت کنید و آن به رشد شناختی کودک کمک می کند.

 

دکتر فرنالد، نویسنده پژوهش 2013 که به شکاف واژه ای بین کودکان ثروتمند و فقیر در سن 18 ماهگی پی برده بود مشاور علمی PROVIDENCE TALKS است. این طرحی است که در آن کودکان را به وسایلی مجهز می کنند تا تعداد لغاتی را که آنها هر روز می شنوند ضبط کند.

 

او گفت: "مردم بر کمیت تأکید دارند چون آن چیزی است که شما می توانید آن را اندازه گیری کنید." اما دکتر فرنالد اشاره می کند که این برنامه همچنین مشاورین را به خانه های کودکان می فرستد تا از نزدیک در معرض قرار گرفتن کودکان به زبان را ارزیابی کنند و به والدین بهترین نحوه ارتباط بر قرار کردن با کودکان را بیاموزند.

 

با این حال، آن اُلیری(Ann O’Leary)، مدیر Too Small to Fail، که یک تلاش مشترک غیر انتفاعی درNext Generation و "بنیاد بیل، هیلاری و چلسی کلینتون"( the Bill, Hillary & Chelsea Clinton Foundation) که روی پایان دادن به شکاف واژه ای تمرکز می کند اذعان کرد که این پیام را برای والدین دارد و آن پیام این است که والدین بیشتر روی کیفیت تأکید کنند.

 

او گفت: "زمانی که ما در حال انجام این کمپین برای پایان دادن به شکاف واژه ای هستیم، آنها این تصور را حتما مجسم می کنند، آنها حتما مردم را به این باور و درک می رسانند که ما نیازمند صحبت خیلی بیشتری هستیم. اما همچنین لازم است که آن قسمتی که نیازمند انجامش هستیم را به یاد داشته باشیم و آن دادن مدل و الگو است . مدل و الگویی که مشخص کند صحبت کردن چه شکلی باید باشد.

_____________________

(*)منبع: روزنامه نیویورک تایمز

نویسنده: DOUGLAS QUENQUA

این مقاله در روزنامه نیویورک تایمز در تاریخ 17 اکتبر 2014  با عنوان (Quality of Words, Not Quantity, Is Crucial to Language Skills, Study Finds)چاپ شده است.

 

باز نشر مطلب در برترین هافاصله 30 میلیون واژه ای کودکان فقیر و ثروتمند

باز نشر مطلب در آکاایران : فاصله 30 میلیون واژه ای کودکان فقیر و ثروتمند


 نوشته شده توسط علی بیدار در جمعه 93/8/16 و ساعت 7:9 عصر | نظرات دیگران()
<      1   2      
درباره خودم
آمار وبلاگ
بازدید امروز: 1571
بازدید دیروز: 7157
مجموع بازدیدها: 393254
جستجو در صفحه

خبر نامه