سینما، ادبیات، مطالعات فرهنگی و ...
عیادت
مرگ از پنجره بسته به من می نگرد
زندگی از دم در
قصه رفتن دارد
روح ام از سقف گذر خواهد کرد
در شبی تیره و سرد
تخت حس خواهد کرد
که سبک تر شده است
در تن ام خرچنگی است
که مرا می کاود
خوب می دانم من
که تهی خواهم شد
و فرو خواهم ریخت
توده زشت کریهی شده ام
بچه های ام از من می ترسند
آشنایان ام نیز
به ملاقات پرستار جوان می آیند1
شعر از عمران صلاحی
نوشته شده توسط علی بیدار در جمعه 88/3/15 و ساعت 2:10 صبح | نظرات دیگران()
