حسن فتحی: «پستچی سه بار در نمی‌زند» به هیچ‌ وجه سیاسی نیست

به گزارش آدم برفی ها به نقل از خبرنگار سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این کارگردان سینما که در نشست پرسش و پاسخ فیلم خود در سینما فلسطین سخن می گفت با بیان این مطلب ادامه داد: همواره سیاست برای من در قیاس با فرهنگ موضوع فرعی‌تری است، آنچه در سیاست رخ می‌دهد بازتاب رویدادهای فرهنگی است و همواره موقعیت امروز را در نسبت تاریخی می‌دانم.

او با تاکید لزوم شناسایی تاریخ گذشته یادآور شد: هرگز نمی‌توانیم تصویر درستی و دقیقی از امروز داشته باشیم. مگر اینکه امروز را در نسبت درستی با گذشته قرار دهیم. بنابراین مسائل سیاسی روز در فیلم من اصلا مطرح نبوده است.

این کارگردان سینما سپس توجه به سلیقه‌ی مخاطب عام را یکی از دغدغه‌های همیشگی خود دانست و گفت: از آغاز ساخت فیلم همواره به مخاطب عام و جذب او بسیار می‌اندیشیدم. قصه‌ی این فیلم ساختاری پیچ در پیچ دارد که در بستری جنایی و معمایی رخ می‌دهد. بنابراین نگرانی مخاطب عام را داشتم و به همین دلیل پایان‌بندی این فیلم آوانسی بود که باید به مخاطب عام بدهیم.

او در ادامه درباره ژانر این فیلم هم توضیح داد: گرچه در برخی مطبوعات اعلام شده بود که فیلم در ژانر وحشت می‌گنجد خیلی با این موضوع موافق نیستم. بلکه ماجرا در بستری معمایی و جنایی رخ می‌دهد و تجربیاتی که در چند اثر قبلی‌ام داشتم، در این فیلم هم به نوع دیگری وجود دارد.

فتحی درباره پایان بندی فیلم متذکر شد: اصولا به این گونه پایان‌ها معتقدم. اگر زندگی‌مان بدون عشق ببینیم آن روز، آخرین روز زندگی ماست. بنابراین از همان ابتدا پایان فیلم را عاشقانه می‌دیدم. به ویژه اینکه فیلم با فضایی سرد، پرتنش و عدم اعتماد آغاز شد. اما گفتگو و تجربه‌ی مشترک همواره معجزه می‌کند و این اتفاقی بود که برای دو قهرمان این فیلم افتاد. آن‌ها با پشت سر گذاشتن تلخی‌ها، سختی‌ها و تحمل جفا به این تجربه رسیدند و همچون حضرت ابراهیم که به سلامت از آتش گذر کرد به سلامت رسیدند.

او درباره عنوان این فیلم هم گفت: در این فیلم سه موقعیت تاریخی را نشان می‌دهیم و استفاده از کلمه‌ی سه بار حکایت از همین داستان دارد. علاوه بر این، این فیلم کنایه‌ای بر این که بسیاری از موقعیت‌های تاریخی و اجتماعی که می‌توانیم در آن‌ها با انسانیت بیشتر و عاشقانه‌تر زندگی کنیم را از دست داده‌ایم.

او در پاسخ به پرسشی درباره حضور نمادین کاراکتر کودک در این فیلم یادآور شد: مخاطب در برداشت خود آزاد است. ما بیش از آنکه با مصادیق سروکار داشته باشیم به مفاهیم پرداختیم. این کودک می‌تواند نماد کودک درون هم باشد. هر چند که این موضوع در آثار ما به صورت ساده‌ای مطرح شده در حالی که مبحثی کاملا پیچیده است. هر یک از ما می‌توانیم این کودک باشیم. در فیلم سه برش از زندگی او را می‌بینیم و فیلم نشان می‌دهد اگر این کودک بدون عشق زندگی کند، به هیولا تبدیل می‌شود.

این کارگردان سینما در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر مفاهیم مبارزه با استبداد در این فیلم توضیح داد: این فیلم از مخاطب دعوت می‌کند که قبل از اینکه به سراغ سیاست برود، پیشینه‌های فرهنگی را دریابد.

دنبال نمادپردازی سیاسی نبودم و از زاویه‌ی تاریخ به این اثر نگریستم. در فیلم وضعیت زن در سه مقطع گوناگون بررسی می‌شود و محمدرضا فروتن هم نقش فردی را بازی می‌کند که عاشق است، اما قربانی موقعیت‌ می‌شود و در پایان فیلم و در وضعیت سوم می‌تواند خود را نجات دهد تا این تراژدی برای سومین بار تکرار نشود.

او در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه کوثری و فروتن مصلح اجتماعی بودند یا قاتل گفت: باران کوثری و محمدرضا فروتن نماد دو انسانی هستند که با پشت سر گذاشتن یک تجربه‌ی مشترک به نوعی بخشش می‌رسند. نمی‌توان گفت که آن‌ها قاتل هستند یا مصلح اجتماعی. این عشق با انتقام شروع می‌شود و پس از رسیدن به یک کاتارسیس به بار می‌نشیند.

در بخش دیگری از این نشست حسن فتحی درباره همکاری خود با فردین خلعتبری در زمینه ساخت موسیقی گفت: همکاری بسیار خوشایندی بود. هر چند گاه تا مرز کتک‌کاری و قهر و آشتی پیش می‌رفتیم رابطه پر فراز و نشیب ما شبیه رابطه فروتن و کوثری در فیلم بود، اما همواره نتیجه‌ی خوبی داشته است. با این حال مهم‌ترین نکته اعتمادی است که به هم داریم که بسیار تعیین کننده است.

همچنین فردین خلعتبری خواستار توجه بیشتر مطبوعات به امور تخصصی موسیقی شد و گفت: موسیقی در مطبوعات بسیار مهجور مانده چه خوب بود کارشناسان متخصص در مطبوعات فعال بودند و به موسیقی به شکل تخصصی می‌پرداختند. آن زمان بود که نقدهای آنان می‌توانست بر کار ما تاثیر مثبت بگذارد.

رویا تیموریان یکی از بازیگران فیلم که چندین همکاری را با حسن فتحی تجربه کرده است، درباره تفاوت این نقش گفت: کار کردن با حسن فتحی همیشه برایم لذت‌بخش است، چرا که دانش او نسبت به تاریخ معاصر آنقدر زیاد است که هیچ پرسشی را بی‌پاسخ نمی‌گذارد. در برخورد با این نقش همواره می‌ترسیدم که شبیه یکی از نقش‌های قبلی‌ام بشود، اما خوشبختانه او این اطمینان را به من داد چنین نخواهد شد.

باران کوثری هم در این نشست در توضیحات کوتاهی گفت: حسن فتحی جز کارگردان‌هایی است که به خوبی می‌تواند از هر بازیگری بازی بگیرد. در مرحله دورخوانی نموداری از سیر تحول نقش‌هایمان می‌کشیدیم و به کمک آن می‌توانستیم بهتر به ایفای نقش بپردازیم. همچنان که اتفاق عاطفی میان دو کاراکتر به مرور شکل گرفت و تلاش کردیم کم کم فضای شکل‌گیری این عشق را فراهم کنیم.

به گزارش ایسنا، در نمایش فیلم «پستچی سه بار در نمی‌زند» رخشان بنی‌اعتماد نیز به تماشای فیلم آمده بود و در نشست نقد و بررسی فیلم نیز محمدرضا جعفری‌جلوه معاون سینمایی حضور داشت

 http://adambarfiha.com/daily/?p=1708:منبع

=============================================

دومین فیلم سینمایی حسن فتحی تجربه ای تازه در کارنامه کارگردانی است که بیشتر به واسطه مجموعه های تلویزیونی به چهره شناخته شده مخاطبان تبدیل شده است؛ پستچی سه بار در نمی زند درامی تاریخی با چاشنی دلهره است.

پستچی سه بار در نمی زند پس از ازدواج به سبک ایرانی اولین تجربه فیلمسازی حسن فتحی نسبت به تصویری که از این کارگردان داریم نزدیک تر است. فیلم را می توان ادامه مسیری دانست که فتحی مدت ها است در تلویزیون دنبال می کند. آمیزه ای از تاریخ، قصه گویی و تعلیق.

نشانی آنچه او در پستچی سه بار در نمی زند به سراغش رفته در شب دهم و پهلوانان نمی میرند به طور مشخص وجود داشته و حتی در تئاتر تلویزیونی تله موش هم دیده شده است. پستچی سه بار در نمی زند تجربه پخته فیلمساز در گونه ای است که با وجود جذابیت ها در سینمای ایران به آن بی مهری می شود.

ترکیب بازیگران

حسن فتحی در مجموعه ها و فیلم هایش از بازیگر حرفه ای استفاده می کند. به دلیل نوع دیالوگ های آثار او بازیگران تئاتری برای آثار فتحی گزینه های مناسبی هستند. سوابق تئاتری فتحی و علاقمندی اش به دنیای نمایش رابطه او با تئاتر را گرم و زنده نگه داشته است و او با شناخت از قابلیت های بازیگرهای تئاتر نقش هایی را به آن ها می سپارد.

در پستچی سه بار در نمی زند مانند بیشتر آثار فتحی ترکیبی از بازیگران حرفه ای سینما و تئاتر در کنار هم دیده می شوند و مانند نمونه های متاخر، حاصل کار فتحی در هدایت بازیگرانش قابل قبول است. علی نصیریان در نقشی منفی، امیر جعفری و پانته آ بهرام در تیپ هایی آشنا اما پیچیده تر از نمونه های مشابه و محمدرضا فروتن و باران کوثری در قالب هایی تازه حضوری قابل توجه دارند.

نمی توان بخشی از جذابیت های فیلم را به پای هوشمندی فتحی در انتخاب بازیگرانش نگذاشت و نمی توان به سادگی از تلاش فروتن، کوثری، بهرام و جعفری برای جان دادن به نقش هایی دشوار در فضای کابوس گونه فیلم چشم پوشید. جدال دختر(کوثری) و پسر(فروتن) در طبقه اول ساختمان تصویری تاثیرگذار از یک رابطه عاشقانه است که از دل تاریخ و بر پایه عداوت، کینه و خشمی کهنه سرچشمه گرفته است.

در رابطه مرد لمپن(جعفری) با زن( بهرام) هم می توان خشونت و تبعیضی را که جامعه بسته نسبت به زن و انسان روا می دارد درک کرد. در پس تصاویری که ابتدا انعکاسی از خوشی و بی غمی را تداعی می کند و پس از آن و از ورای حقیقت پلشتی ماجرا عیان می شود. فارغ از این تعابیر و تفاسیر اگر می خواهید بازیگران شناخته شده فیلم را در قالب های تازه شان ببینید پستچی سه بار در نمی زند را از دست ندهید.

تجربه شیرین ترس

شاید گمان کنید حسن فتحی که عمده شهرتش را مدیون نوشتن درام های عاشقانه و تاریخی است نمی تواند لحظه هایی پرتعلیق و ترس خلق کنید. اما با دیدن پستچی سه بار در نمی زند متوجه می شوید که این کارگردان بیشتر از بسیاری از کارگردان های سینمای ایران که در این گونه تجربه کرده و ناکام مانده اند این قابلیت را دارد که شمارا از ترس به صندلی سینما میخکوب کند.

فتحی در روایت داستان در طبقه اول جایی که قصه امروز روایت می شود به جز تعلیق در بطن قصه به خلق لحظه های دلهره آور می پردازد و موفق می شود بیننده اش را درگیر حس اضطراب و ترس کند. فیلمساز در بخش های پایانی بیننده را درهراس و خشونت جامعه امروز شریک می کند و شخصیت هایش را تا مرز مرگ پیش می برد!

او از کلیشه های این گونه دوست داشتنی و محبوب به خوبی استفاده می کند و در مقایسه با توان و امکانات سینمای ایران بر مسیر درست حرکت می کند. یک سوم پایانی فیلم پر است از لحظه هایی که یک فیلم پرتعلیق برای قانع کردن مخاطبش نیاز دارد. امتیاز فیلم این است که این تجربه ها را بر بستری شکل می دهد که کاملا ایرانی و باورپذیر است.

سیمرغ هایی که پستچی نگرفت

پستچی سه بار در نمی زند در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر بی مهری شد، شاید به این دلیل که فضای جشنواره با فیلم هایی شبیه به پستچی... را جدی نمی گیرد. فیلم می توانست در بخش بازیگری ، فیلمبرداری، کارگردانی، طراحی صحنه و لباس جوایزی دریافت کند. اما هیئت داوران که تحت تاثیر بازگشت واروژ کریم مسیحی بود در بخش فیلم های اول و دوم حاصل تلاش فتحی را ندید.

شاید بتوان گفت فتحی بداقبال بوده که فیلمش در دوره ای از جشنواره روی پرده می رفت که هیئت داوران، منتقدان و بیشتر مخاطبان این رویداد سینمایی انتظار درخشش درباره الی را داشتند و نمی خواستند فیلمی زیر سایه تجربه ستایش شده اصغر فرهادی قرار بگیرد.

دومین فیلم فتحی در بخش های بهترین فیلم، کارگردانی، بازیگر نقش مکمل زن، موسیقی، تدوین، طراحی صدا، جلوه های ویژه و چهره پردازی نامزد دریافت جایزه از بخش سودای سیمرغ بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر شد اما در کمال ناباوری هیچ جایزه ای به دست نیاورد. موضوعی که واکنش آرام کارگردانش را به همراه داشت.

فتحی در مراسم اختتامیه بخش اراده ملی گفت: فیلم من امسال نامزد دریافت هشت جایزه از جشنواره شد، اما جایزه ای نگرفت. آنچه من را تسلی می دهد اینکه از تاریخ سینما یاد گرفته ایم درباره یک فیلم فقط در عرض زمان قضاوت نمی شود و طول زمان هم درباره آن قضاوت می کند. در طول زمان درباره کسانی هم که درباره فیلم ها قضاوت کرده اند، قضاوت می شود.

حالا زمان آن رسیده که مخاطبان مجموعه های فتحی تجربه تازه این کارگردان را داوری کنند. استقبال از پستچی سه بار در نمی زند نشان می دهد که فتحی درباره امتیازهای فیلمش اشتباه نکرده است.

محمدرضا فروتن، علی نصیریان، رویا تیموریان، باران کوثری، پانته آ بهرام، امیر جعفری، لیلا زارع و مجید مشیری در آن بازی کرده اند. در خلاصه داستان فیلم آمده است: مردی در عمارتی خارج شهر دختری را به گروگان می گیرد تا با پدر دختر بر سر ماجراهایی تسویه حساب کند.



منبع:http://iran-tejarat.com/News/Cat11/News28305.html

======================================================

 نوشته شده توسط علی بیدار در جمعه 88/5/16 و ساعت 1:42 صبح | نظرات دیگران()