گروه هنري- ادبي "منتقدان بي واهمه و بي ملاحظه " :تلخكان شما را به جنبشي عظيم فرامي خواند.

به نظر من آقاي بيضايي در اين فيلم علاوه بر تکيه بر برخي مشکلات سينما و جامعه ايران تا حدودي از سينماي David Lynch به خصوص فيلمهاي Mulholland Drive و Lost Highway و سبک neo noir تاثير پذيرفته اند.
تم موسيقي در صحنه اي که ترنج از اتومبيل يکي از مشتريانش پياده ميشود به کل متفاوت از تم موسيقي فيلم بوده و بيننده را به ياد Mulholland Drive ميندازد و به غير از اين صحنه کلا در فيلم از موسيقي بسيار ضعيفي که با اتفاقات همخواني چنداني ندارد استفاده شده است.
بسياري از صحنه ها به خوبي پرداخته نشده اند به طوريکه صحنه هايي که در خيال پرند پايا به عنوان پايان واقعي فيلم شکل ميگيرند و نحوه آميختن زمانها با يکديگر از زيبايي ايده آل مورد نظر بيضايي برخوردار نيستند.
در قسمتي از فيلم شاهد گويايي فقر نجات شکوندي در محله اي نزديک به راه آهن هستيم حال آنکه ثروت برادران همسر نجات بيننده را به فکر در مورد اين اختلاف فاحش طبقاتي فرو ميبرد.
دايلوگهاي فيلم دور از آنچه در واقعيت اتفاق ميفتد قرار داشته و ادبيات شفاهي به کار رفته بين کاراکترها بيشتر شبيه به ادبيات شعر ميباشد.
بعضي صحنه ها بيش از اندازه طولاني و خسته کننده بوده و حس جديدي در بيننده القا نميکنند مانند قسمتي که برادران ترنج از يکسو و نجات از سويي ديگر پي پرند پايا هستند و پرند در حال رفتن به سوي سينما و قتلگاه خويش است.
در کل ميتوان گفت که اين فيلم در سينماي بيضايي کاري بس ضعيف است که انتظارات بيننده را بعد از 11 سال به هيچ عنوان برآورده نميکند.